De verborgen Schipholbanen

Onze luchthaven heeft zes start- en landingsbanen. Toch? Stiekem hebben we er eigenlijk negen. Die laatste drie banen zijn onze zogenaamde ‘verborgen’ banen en liggen op Schiphol Oost. Daar waar we ooit begonnen…

Je snapt dat Schiphol er niet meteen uit zag zoals we dat nu kennen. Onze luchthaven is door de jaren heen steeds verder uitgebouwd. Bij de start van onze luchthaven bestonden we uit niet meer dan een grasveld en een platform. In 1938 kregen we vervolgens als één van de eerste luchthavens in Europa vier verharde banen (zie plaatje). Dit is het begin van onze verborgen banen. Want een aantal van deze eerste start- en landingsbanen bestaan nog steeds.

Zoek de verschillen

Kijk maar eens met ons mee op Google Earth, zie je de drie banen? Het begin van de schuine baan bestaat niet meer, maar je herkent de afdruk er nog wel van in het gras. Alle banen zijn tijdens de uitbreiding van Schiphol in de Tweede Wereldoorlog en later in de jaren vijftig verlengd. In die tijd startten en landden hiervandaan de vliegtuigen. Met de verhuizing van de operatie in 1967 van Schiphol Oost naar Schiphol Centrum (daar waar nu de terminal staat), kwam hier verandering in.

Van oost naar west

Toen Schiphol Centrum opende, hadden we inmiddels vier nieuwe start- en landingsbanen erbij gekregen. Door de Buitenveldertbaan was de rode schuine baan niet meer nodig. Dit werd samen met de andere (te) korte rode baan een taxiroute richting Schiphol Oost. Alleen de blauwe baan gebruikten we nog tot begin jaren 90 voor vertrekkend en landend vliegverkeer. Dit kwam echter zeer weinig voor. De baan was simpelweg te kort voor de nieuwere, grotere vliegtuigen. Nu doet deze laatste ‘verborgen’ start- en landingsbaan ook dienst als taxiroute en als winterparkeerplek. Vliegtuigmaatschappijen zoals TUI en Transavia vliegen in de zomer namelijk vaker vanaf Schiphol dan in de winter. Maar deze vliegtuigen moeten wel ergens parkeren. En we hadden nog een baantje over.